Прычыны утварэння Кіеўскай Русі.Утв

Прычыны утварэння Кіеўскай Русі.
Утварэнне Старажытнарускай дзяржавы было падрыхтавана ўсім ходам сацыяльна-гістарычнага развіцця ўсходнеславянскіх зямель у VІ – ІХ стст. Існуе тры групы ўнутраных і знешніх прычын утварэння гэтай дзяржавы. Першая з іх – сацыяльна-эканамічныя прычыны, звязаныя з развіццём земляробства і жывёлагадоўлі, рамяства і гандлю.
Старажытнай формай земляробства ў лясных раёнах была вогневая падсечная сістэма. На пэўным участку высякалі лес, калі дрэвы падсыхалі, іх спальвалі, угноеную попелам зямлю апрацоўвалі і засявалі. Праз два – тры гады ўчастак пакідалі і выпальвалі (асвойвалі) новы.
NВ. Вельмі распаўсюджаная назва беларускіх весак: Ляды, Лядішчы – гэта па-старарускі: выскчаны ад лесу кавалак зямлі і паселішча на гэтым месцы.
Апрацоўвалі зямлю з дапамогай сахі і рала з жалезным наканечнікам, а у якасці цяглавай сілы выкарыстоўвалі коней. Усё гэта сведчыць аб перамозе ворыўнага земляробства.
Развіваліся таксама рамяство і гандаль. З вылітай сталі кавалі рабілі мячы, нажы, кінжалы, шаблі, коп’і, а таксама напільнікі, пілы, ножніцы, стамескі, зброю. Цэнтрамі мясцовага гандлю былі гарадзішчы – пагосты і племянныя “грады”. Важную ролю ў развіцці знешняга гандлю іграў так званы шлях “з вараг у грэкі”. Ён пачынаўся на паўночным беразе Фінскага заліва, ішоў Невой, Ладажскім возерам, Волхавам, Ільмень-возерам з яго ракой Ловаццю, потым волакам на Заходнюю Дзвіну, з яе волакам на Днепр, далей Дняпром і Чорным морам да Канстанцінопаля. На гэтым шляху сталі з’яўляцца гарады як цэнтры рамяства і гандлю.
NВ. Аб вялікай ролі у жыцці славян гандлевага шляху “з вараг у грэкі” і сення сведчаць назвы рускіх гарадоў: Верхні Волачак, Валакаламск (раней Волак Ламскі) і інш.
Развіццё земляробства і жывёлагадоўлі, а таксама гарадоў, рамяства і гандлю патрабавала еднасці славянскіх зямель і стварэнні адзінай дзяржавы.
Другая група прычын звязана з унутрыпалітычным развіццём усходнеславянскіх зямель. Славянізацыя края і неабходнасць падпарадкавання балцкага, фіна-угорскага і цюркскага насельніцтва, з’яўленне мясцовых князёў (“княжанняў”) і сацыяльнай няроўнасці, захоп мясцовай знаццю зямель сваіх супляменнікаў і стварэнне зямельных уладанняў – вотчын (іменняў феадалаў), збор даніны – усё гэта патрабавала узмацнення палітычнай улады і вайсковай сілы феадалаў, іх яднання. Унутрыпалітычная сітуацыя падштурхоўвала іх да стварэння адзінай дзяржавы.
Трэцяя група прычын звязана са знешнепалітычнымі абставінамі. Неабходнасць абароны славянскіх зямель ад суседніх дзяржаў і набегаў авараў, печанегаў, полаўцаў прывяло да аб’яднання ваенных, эканамічных і людскіх рэсурсаў і стварэння вялікай і магутнай дзяржавы – Кіеўскай Русі.
Складальнік “Аповесці мінулых гадоў” расказвае, што спачатку ў усходніх славян існаваў шэраг самастойных княстваў. Паляне мелі сваё княства на чале з Кіем, “а в древлях (у древлян) свое, в дреговичи свое, а словени свое в Новгороде, а другое на Полоте иже полочане”. Мясцовыя княжанні былі пачатковай формай дзяржаўнасці на Русі, ці протадзяржавамі. Пры гэтым славене, крывічы і мера плацілі даніну нарманам (варагам), якія рабілі спусташальныя набегі на іх землі, а вяцічы, радзімічы, севяране і паляне плацілі даніну хазарам, якія стварылі моцнае цюркскае дзяржаўнае ўтварэнне з цэнтрам у нізоўі Волгі.
NB. Такім чынам, у VI – VIII вв. Усходняя Еуропа была як бы падзелена на дзве зоны уплыву: на поўначы кіравалі варагі (нарманы, вікінгі), на поўдні – Хазарскі каганат (сталіца – Ітыль, у нізоўях Волгі, ля сучаснай Астрахані).

Результаты (русский) 1:

Причины образования Киевской Руси.
Образование Древнерусского государства было подготовлено всем ходом социально-исторического развития восточнославянских земель в VI - IX вв. Существует три группы внутренних и внешних причин образования этого государства. Первая из них - социально-экономические причины, связанные с развитием земледелия и скотоводства, ремесла и торговли.
Древней формой земледелия в лесных районах была огневых подсечно система. На определенном участке вырубали лес, когда деревья подсыхали, их сжигали, удобренной пеплом землю обрабатывали и засевали. Через два - три года участок оставляли и выжигали (осваивали) новый.
Nв. Очень распространенное название белорусских деревень: Ляды, Лядишчы - это по-Старорусский: выскчаны от леса кусок земли и поселение на этом месте.
Обрабатывали землю с помощью сохи и рала с железным наконечником, а в качестве тягловой силы использовали лошадей. Все это свидетельствует о победе пахотные земледелия.
Развивались также ремесло и торговля. С вылитой стали кузнецы делали мечи, ножи, кинжалы, сабли, копья, а также напильники, пилы, ножницы, стамески, оружие. Центрами местной торговли были городища - погосты и племенные "грады». Важную роль в развитии внешней торговли играл так называемый путь "из варяг в греки". Он начинался на северном берегу Финского залива, шел нево, Ладожском озером, Волхова, Ильмень-озером с его рекой Ловатью, потом волоком на Западную Двину, с ее волоком на Днепр, дальше Днепром и Черным морем к Константинополю. На этом пути стали появляться города как центры ремесла и торговли.
Nв. О большой роли в жизни славян торгового пути "из варяг в греки" и сегодня свидетельствуют названия русских городов: Верхний Волачак, Волоколамск (ранее Волока Дамского) и др.
Развитие земледелия и животноводства, а также городов, ремесла и торговли требовало единства славянских земель и создании единого государства.
Вторая группа причин связана с внутриполитическим развитием восточнославянских земель. Славянизация края и необходимость подчинения балтского, финно-угорского и тюркского населения, появление местных князей ("княжений») и социального неравенства, захват местной знатью земель своих соплеменников и создание земельных владений - вотчин (именно феодалов), сбор дани - все это требовала усиления политической власти и военной силы феодалов, их единения. Внутриполитическая ситуация подталкивала их к созданию единого государства.
Третья группа причин связана с внешнеполитическими обстоятельствами. Необходимость защиты славянских земель от соседних государств и набегов аваров, печенегов, половцев привело к объединению военных, экономических и людских ресурсов и создания великой и могучей державы - Киевской Руси.
Составитель «Повести временных лет» рассказывает, что сначала в восточных славян существовал ряд самостоятельных княжеств. Поляне имели свое княжество главе с тростью, "д древлях (в древлян) свое, д дреговичи свое, а Словени свое в Новгород, а второе на полоть иже полочане». Местные княжения были начальной формой государственности на Руси, или протадяржавами. При этом словене, кривичи и мера платили дань норманнам (варягам), которые делали опустошительные набеги на их земли, а вятичи, радимичи, северяне и поляне платили дань хазарам, которые создали сильное тюркское государственное образование с центром в низовья Волги.
NB. Таким образом, в VI - VIII вв. Восточная Европа была как бы разделена на две зоны влияния: на севере правили варяги (норманны, викинги), на юге - Хазарский каганат (столица - Итыль, в низовьях Волги, у современной Астрахани).