NB. Яшчэ ў XVIII ст. у Кіеве існава

NB. Яшчэ ў XVIII ст. у Кіеве існаваў курган, які называўся “Аскольдава магіла”.
Сеўшы на прастол у Кіеве, Алег пачаў будаваць крэпасці як апорныя пункты для ўпраўлення і збора даніны, а таксама абароны рубяжоў Русі ад ворагаў. Ільменскія славене і крывічы былі абкладзены пастаяннай данінай. Алег падпарадкаваў і абклаў данінай драўлян, северан і радзімічаў, якія да гэтага плацілі даніну хазарам. Значыць, ёсць падставы гаварыць аб руска-хазарскай вайне пры Алегу. Не здарма, мабыць, А.С. Пушкін пісаў: “ Как ныне сбирается вещий Олег отмщать неразумным хазарам, их сёла и нивы за буйный набег обрёк он мечам и пожарам ...”
У 907 г. Алег зрабіў паспяховы паход на Візантыю. Высадзіўшыся з караблёў на бераг, русы спусташылі наваколле Канстанцінопаля. Візантыйскі імператар вымушаны быў заплаціць кантрыбуцыю і даць купцам русаў гандлёвыя прывілеі. Існуе легенда, што прыплыўшы да непрыступнага Царьграда, “русы” употайку паставілі свае караблі на колы і раніцай, калі стаяў густы туман, рушылі на горад. Абаронцам Канстанцінопаля гэта паказалася цудам: быццам бы рускія караблі плывуць па сушы да мураў горада і яны так разгубіліся, што ледзь самі не адчынілі браму.
Пасля смерці Алега (па паданню, у 912 г. яго смяротна укусіла змяя; гэты эпізод таксама апісаны Пушкіным) кіеўскім князем стаў Ігар. Ён падавіў паўстанне ў зямлі драўлян, завяршыў падпарадкаванне ўлічаў (жылі на Дняпры, на поўдзень ад палян) і ціверцаў (жылі па Днястру да ніжняга цячэння Дуная). У 941 і 944 гадах Ігар зрабіў паходы на Візантыю, хадзіў ен таксама морам ў Закаўказзе і багатыя краіны Прыкаспія.
Апошнім актам у дзейнасці Ігара быў яго паход у 945 г. у зямлю драўлян за данінай. Даніна ў той час з’яўлялася асноўнай крыніцай існавання князя і яго дружыны. Сабраўшы вялікую даніну з драўлян, Ігар, падбухтораны сваімі дружыннікамі, вырашыў, што гэтага мала. Ён адпусціў дружыну і з невялікай яе часткай вярнуўся, “желая больша именья”. Гэта выклікала абурэнне ў драўлян. Яны схапілі Ігара каля горада Іскарасцень і казнілі яго, прывязаўшы нагамі да двух сагнутых бяроз, якія, выпраміўшыся, разадралі цела Ігара на дзве часткі.

Результаты (русский) 1:

NB. Еще в XVIII в. в Киеве существовал холм, который назывался "Аскольдава могила".
Сев на престол в Киеве, Олег начал строить крепости как опорные пункты для управления и сбора дани, а также защиты рубежей Руси от врагов. Ильменские словене и кривичи были обложены постоянной данью. Олег подчинил и обложил данью древлян, северан и радимичей, которые до этого платили дань хазарам. Значит, есть основания говорить о русско-хазарской войне при Олеге. Не даром, видимо, А.С. Пушкин писал: "Как ныне сбирается вещи Олег отмщать неразумным хазарам, их села и нивы за буйные набег обрёк он мечом и пожар ..."
В 907 г. Олег сделал успешный поход на Византию. Высадившись с кораблей на берег, русый спусташыли окрестности Константинополя. Византийский император вынужден был заплатить контрибуцию и предоставить купцам русов торговые привилегии. Существует легенда, что приплыв к неприступного Царьграда, "русы" тайком поставили свои корабли на колеса и утром, когда стоял густой туман, двинулись на город. Защитником Константинополя это показалось чудом: якобы русские корабли плывут по суше до кладки города и они так растерялись, что чуть сами не открыли ворота.
После смерти Олега (по преданию, в 912 г. его смертельно укусила змея, этот эпизод также описаны Пушкиным) киевским князем стал Игорь. Он подавил восстание в земле древлян, завершил подчинение учесть (жили на Днепре, южнее полян) и циверцав (жили по Днестру до нижнего течения Дуная). В 941 и 944 годах Игорь совершил походы на Византию, ходил он также морем в Закавказье и богатые страны Прикаспия.
Последним актом в деятельности Игоря был его поход в 945 г. в землю древлян за данью. Дань в то время являлась основным источником существования князя и его дружины. Собрав большую дань с древлян, Игорь, подстрекаемый своими дружинниками, решил, что этого мало. Он отпустил дружину и с небольшой ее частью вернулся, "желая больша именья". Это вызвало возмущение у древлян. Они схватили Игоря около города Искоростень и казнили его, привязав ногами к двум согнутых берез, которые, выпрамившыся, разодрали тело Игоря на две части.